Starożytni Grecy nosili sandały w formie podeszwy skórzanej przywiązanej do stopy za pomocą rzemyków lub w formie skórzanych trzewików, dopasowanych do całej stopy, które sięgały kostek lub połowy łydek.
Wykonywano je w następujący sposób: z kawałka skóry wykrawano podeszwę, odpowiadającą wymiarom stopy, do której przyszywano dwa paski krzyżujące się nad podbiciem. Paski przewijano wokół kostki kilkakrotnie i zawiązywano na pętlę. Bardziej wyszukaną formę miały sandały, w których na podbiciu wstawiano skórzany klin, stanowiący jakby konstrukcję dla pętlic i utrzymujący w równych odstępach sznurowadło.
W wyniku kontaktów z sąsiednimi krajami przedostały się do Grecji wzory obuwia pochodzenia wschodniego, głównie perskiego i aryjskiego, które różniły się od greckiego przede wszystkim barwnością skóry oraz bogatym przybraniem takim jak nacięcia skóry, ozdoby metalowe itp. Takie strojniejsze sandały nosili głównie dostojnicy państwowi, wodzowie oraz kapłani. Również lokalnie występowały różnice w obuwiu, na przykład Tebanki nosiły sznurowane sandały w kolorze czerwonym, natomiast kobiety z Tanagrii wdziewały obuwie na grubych podeszwach na kształt trzewików, które wykonano ze skóry zabarwionej na kolor żółty. Więcej »